Bezdomność to nie cecha charakteru. Ile osób uniknęło tragicznego losu?

Codziennie służby i instytucje miejskie pomagają osobom w kryzysie bezdomności; na różne sposoby. Ile takich osób udało się uratować w zeszłym roku? Dane są zatrważające.

Dane są zatrważające nie dlatego, że udało się komuś pomóc. Raczej dlatego, że kryzys bezdomności to nadal ogromny problem. Nie da się go zneutralizować ot tak. W Warszawie wsparcie dla osób w kryzysie bezdomności oferują między innymi: służby, tj. Straż Miejska; instytucje tj. szpitale i przychodnie, a także SOdON czy noclegownie dostępne w wielu dzielnicach. Organizacje pozarządowe również angażują się w liczne akcje. Ostatnio po raz kolejny odbyła się np. akcja pod nazwą "Trochę ciepła dla bezdomnego". Mamy też sporo tzw. jadłodzielni, w których potrzebujące osoby mogą znaleźć posiłek, przygotowany przez dobrą duszę. 

Bezdomność nie jest cechą charakteru, a i tak często określa się takie osoby tylko tym słowem. Coraz częściej słyszy się jednak dyskusje o wyrażeniach, które przecież z czasem ulegają zmianom. Dlatego lepiej mówić "osoby w kryzysie bezdomności", ponieważ to zwraca uwagę na człowieka, a nie tylko na jego sytuację. Porozmawiajmy jeszcze chwilę o mitach dotyczących tego zagadnienia.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, nikt z własnej woli nie staje się bezdomny. Nawet, gdy w grę wchodzą poważne uzależnienia, takie jak alkoholizm czy narkomania. Kierowanie się takim przeświadczeniem sprawia, że ludzie usprawiedliwiają własne ignorowanie ludzi zdesperowanych, mieszkających w namiotach, autach lub opuszczonych budynkach; śpiących na ulicach...

Innym fałszywym stwierdzeniem jest uznanie, że dostarczanie usług/rzeczy osobom w kryzysie bezdomności sprawia, że jest ich coraz więcej bądź nie chcą poprawić swojej sytuacji. Według Departamentu Handlu USA, podczas gdy niektóre osoby przenoszą się w celu znalezienia pracy/mieszkania... Inne nie są w stanie się poruszać, m.in. przez wzgląd na niepełnosprawność fizyczną bądź behawioralną. W "grę" wchodzą też inne czynniki, tj, trudności finansowe, wykluczenie. Osoby w kryzysie bezdomności czasem nie chcą też opuszczać społeczności, gdzie założyli korzenie. Także to nie nowe "usługi" są głównym powodem przenoszenia lub nie przenoszenia się. Można podejrzewać, że w Polsce takie zjawiska również mają miejsce. Tylko nikt się temu dokładnie nie przygląda.

Tylko w 2021 roku sama Straż Miejska wykonała 6613 przewozów do SOdON. Najwięcej interwencji związanych z przewożeniem osób w kryzysie bezdomności do tej placówki, odbywało się w: Śródmieściu (1947), na Mokotowie (717) i na Pradze-Północ (575). Jeśli mowa o transporcie do noclegowni, w zeszłym roku pojechało tam 715 potrzebujących. Najwięcej z Bielan (154), Białołęki (154) oraz Ursusa (88). Strażnicy przedstawili również raport, wg. którego w 2021 r. przeprowadzono łącznie 9401 kontroli rejonów przebywania ludzi w kryzysie bezdomności. Ile osób spośród tych, którym udzielono niezbędnego wsparcia, mogło skończyć tragicznie? 

Aż 25 stołecznych szpitali w minionym roku (na oddziałach i SOR) udzieliło pomocy 986 osobom. Tym samym placówki medyczne wysłały 632 wnioski do ośrodków pomocy społecznej o objęcie ubezpieczeniem i wsparcie. Dokładne zestawienie ze strony UM Warszawy znajduje się w galerii tego artykułu. Największą pomoc osobom w kryzysie bezdomności udzielono na oddziałach szpitali i SOR w Szpitalu Wolskim im. dr Anny Gostyńskiej – Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Warszawie.

W ubiegłym roku 18 ośrodków społecznych pomogło w sumie 4521 osobom, których dotyczył/dotyczy kryzys bezdomności. Łączna kwota udzielonej pomocy (finansowej i niefinansowej) wyniosła wówczas 10.597.057,93 złotych. 

Przy okazji przypominamy, gdzie mieści się część placówek noclegowych oraz placówek, oferujących nocleg:

CZYTAJ RÓWNIEŻ: