Czy zburzyć Pałac Kultury i Nauki ?

W prasie od czasu do czasu ożywa debata, czy zburzyć Pałacu Kultury i Nauki, czy też nie. Ostatnio taką sugestię zgłosił minister Mateusz Morawiecki. Minister kultury Piotr Gliński też stwierdził, że nie miałby nic przeciwko. Wiceminister obrony narodowej myśli podobnie.

„Gazeta Wyborcza” wręcz przeciwnie. Uważa, że PKiN jest cenny, bo ma wartość historyczną i artystyczną oraz wartość naukową, a ponadto, że przedstawiciele PiS plotą bzdury. Ale zdanie podobne do PiS ma też były minister Radosław Sikorski z PO.

„Gazeta Wyborcza” zwróciła uwagę na to, że taka rozbiórka byłaby potwornie droga.

Nie będę się wypowiadał o wartości socrealistycznej architektury, ani o symbolice sowieckiej dominacji. Chcę jednak zwrócić uwagę na aspekt ekonomiczny. PKiN jest własnością miasta Warszawa. Zarządza nim spółka miejska. Bilans przychodów i kosztów wychodzi prawie na zero. Wszystko dlatego, że w budynku jest więcej korytarzy, holi i klatek schodowych niż powierzchni do wynajmu. Gigantyczne są koszty eksploatacji, a szczególnie ogrzewania.

Do bilansu kosztów nie wlicza się opłat za użytkowanie wieczyste gruntu o powierzchni ok. 7 hektarów, których spółka nie płaci (jest zwolniona). Gdyby Miasto sprzedało ten teren w użytkowanie wieczyste, uzyskiwałoby dochody z opłat rocznych z tego tytułu w kwocie ok. 30 mln zł. Ponadto uzyskiwałoby dochody z podatku od nieruchomości, które szacuję na 30 mln zł rocznie, bo można tam wybudować kilka drapaczy chmur o łącznej powierzchni ok. 1,5 mln m2. Ponadto ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu Miasto uzyskałoby ok. 1 mld zł.

Można by za to wybudować trochę przedszkoli, żłobków, obiektów sportowych, wyremontować wszystkie kamienice na Pradze, by mieć mieszkania dla osób potrzebujących.

Mamy więc wybór pomiędzy potrzebami, a wątpliwą wartością historyczną sowieckiej dominacji. Druga Rzeczpospolita po odzyskaniu niepodległości zburzyła cerkiew – sobór Aleksandra Newskiego stojący na dzisiejszym placu Piłsudskiego jako symbol panowania rosyjskiego okupanta.

Bogdan Żmijewski