Instytucje państwowe wkraczają do akcji: pomoc dla frankowiczów czy może jednak dla banków?

Frankowicze przez rok cieszyli się przychylnym im orzecznictwem. A potem do akcji wkroczyły banki i państwo. Czy w związku z tym ich sytuacja się odmieni?

Trzeba przyznać, że kończący się 2020 rok był – delikatnie to ujmując – specyficzny. Jednak są i tacy, dla których przyniósł coś dobrego. Uwierzyli w sprawiedliwość, a ich sytuacja diametralnie się odmieniła. Mowa o kredytobiorcach we frankach, którzy po zeszłorocznym wyroku TSUE nabrali wiatru w żagle, bo wreszcie zaczęli wygrywać z bankami.

Co ciekawe, po rosnącej liczbie wygranych, którą ostatnio – wg różnych źródeł – szacuje się na 90-95%, kredytodawcy uznali, że trzeba zacząć szukać pomocy u Państwa Polskiego. O tę samą pomoc wcześniej apelowali frankowicze. Bezskutecznie. Podczas poprzedniej kampanii prezydenckiej usłyszeli, że państwo zajmie się ich problemem. Tak się nie stało. Nie doczekali się nawet komisji śledczej jak ofiary afery Amber Gold, która dotknęła przecież znacznie mniejszą liczbę osób.

I nagle po roku od orzeczenia TSUE banki obudziły się w zupełnie innej rzeczywistości. Masową przegrywają. Stopy procentowe lecą na łeb na szyję, a wraz z nimi zyski instytucji finansowych. Są w tarapatach. Proszą więc o pomoc państwo. Zwracają się do NBP, które ustami prezesa Glapińskiego oznajmia, że sami są sobie winni i nie powinni próbować przerzucać odpowiedzialności za swoje czyny na innych.

Banki nie poprzestają. Proponują Ministerstwu Finansów trzy rozwiązania, w jakich państwo może im pomóc w sporach z kredytobiorcami we frankach. Jedno z nich to przejęcie portfela kredytów frankowych.

Potem KNF apeluje do banków o ugody, aby ominąć ścieżkę sądową. Ugoda to forma kompromisu, ale w obecnej chwili jest najlepszym rozwiązaniem dla kredytodawców, którzy w sądach już nie mają szans z frankowiczami. Dzięki ugodom stracą znacznie mniej, choćby dwukrotnie, a nawet i więcej. Nawet konsumenci mogą na ugodach skorzystać, ale to zależy od czasu, kiedy zaciągali kredyt, i jakie warunki od banków otrzymają. Chociaż oczywiste jest to, że tylko pozywając bank, mogą odzyskać jak najwięcej. Jednak na pewno dla obu stron takie rozwiązanie to oszczędność czasu, bo bez konieczności prowadzenia kilkuletniego procesu sądowego.

Jak widać, państwo wreszcie zaczęło interesować się frankowiczami, a może raczej… bankami? W związku z tym mam bardzo mieszane uczucia. Po więcej artykułów na temat kredytów frankowych zapraszam na bloga www. mamkredytwefrankach.pl

O autorce:

Wanda Sielewicz – pasjonatka prawa, nie tylko polskiego. Doktorantka o dyscyplinie prawo Uniwersytetu Warszawskiego, magister prawa francuskiego o specjalizacji: francuskie i europejskie prawo biznesowe Uniwersytetu w Poitiers. Jest również z wykształcenia ekonomistą – ze specjalizacją w zarządzaniu finansami. Doświadczenie zawodowe zdobywała w warszawskich kancelariach prawnych, zajmując się prawem handlowym oraz procesowym o specjalności odszkodowawczej. Jej specjalizacja to odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne pozbawienie wolności osób represjonowanych z powodów politycznych w latach 1944-1989. Jej najnowszy projekt, mamkredytwefrankach.pl, skupia się na pomocy frankowiczom.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: