Ostatnia droga Bohatera – Daniel Sztyber spoczął na Starych Powązkach

Pożegnaliśmy Bohatera – Daniela Sztybera, który zginął w czasie walk na Ukrainie. 35-letni mieszkaniec Warszawy spoczął na Cmentarzu Powązkowskim.

" Daniel, strzeż niepodległości, bo wolności trzeba pilnować" – te słowa ciotki Anastazji Ipatow-Kowalczyk pseud. „Wichura”, która brała udział w Powstaniu Warszawskim, były swojego rodzaju mottem życiowym Daniela Sztybera.

Ci co go znali, podkreślają jego pogodę ducha i łatwość nawiązywania kontaktów, a przede wszystkim skromność. Miał ukształtowane poglądy o uniwersalnych wartościach wolnego świata i narodów, pełny tolerancji, znakomicie wykształcony i sprawny, bo nawet nie sposób wymienić wszystkich licencji, patentów i kursów jakie ukończył. Ok. 20 lat współpracował z ppłk Krzysztofem Przepiórką, współtwórcą GROM i to on nauczył go strzelania i taktyki.

Na Ukrainę wyjechał, by walczyć nie tylko za wolność naszych wschodnich sąsiadów, ale by wroga nie dopuścić także do Polski, w myśl powiedzenia „Za wolność naszą i waszą”. Tam należał do Ochotniczego Międzynarodowego Legionu Obrony Terytorialnej Ukrainy, gdzie był operatorem. Zginął 25 listopada od eksplozji miny pułapki w siole Nowoseliwskie pod Ługańskiem, w trakcie akcji rozpoznawczej.

Wiadomość o śmierci 35-letniego Bohatera wstrząsnęła nie tylko mieszkańcami Warszawy, ale całym krajem...

Dzisiaj odbył się pogrzeb Daniela Sztybera. Po mszy św. w Kościele pw. Św. Andrzeja Apostoła przy ul. Chłodnej, Daniel spoczął na Starych Powązkach. Hołd oddało mu wiele osób. Zginął za nas, za Europę. Zginął za Ojczyznę, nie tylko za wolną Ukrainę.

W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział przedstawiciele m.in.: Fundacji Armii Krajowej, w radzie której Daniel Sztyber pracował wspierając kombatantów, ambasady Ukrainy, Rady Dzielnicy Pragi-Południe i stołecznego ratusza. Była również Mazowiecka Wspólnota Samorządowa oraz Bractwo Kurkowe zarówno polskie jak i ukraińskie, którego członkowie przekazali rodzinie ukraińską flagę.

Cześć Jego pamięci!

W ostatnim liście do ojca, Daniel przesłał tekst wiersza Herberta „Przesłanie Pana Cogito”. To wyjątkowa część całego dekalogu, która teraz już zawsze będzie świadczyła o jego bohaterstwie i oddaniu ojczyźnie...

„Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy – oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź”

Zbigniew Herbert