Skra – niebywała sprawa

To co władze miasta wyprawiają w sprawie klubu sportowego Skra przekracza ludzkie pojęcie. Protestują wszyscy. Sportowcy, działacze, samorządowcy i zwykli ludzie. W tej historii ogniskują się wszystkie absurdy i patologie zarządców naszego miasta.

Strategia Rozwoju Sportu w Warszawie do roku 2020 uchwalona przez Radę m. st. Warszawy i przygotowana przez Panią Prezydent na str. 10 wskazuje, że Miasto ma świadomość konieczności rewitalizacji oraz modernizacji zdekapitalizowanych (str. 43) obiektów warszawskich klubów sportowych, które w wyniku przemian społeczno gospodarczych, czyli z powodów obiektywnych uległy degradacji.

Takim klubem jest SKRA i kilka innych klubów. Zgodnie z tą Strategią Miasto planowało nieść pomoc tym klubom, w szczególności w pozyskaniu przez kluby partnerów społecznych, publicznych i prywatnych celem rewitalizacji obiektów sportowych oraz w regulacji stanu własności nieruchomości klubowych.

Miasto w tym zakresie Skrze i innym klubom nie pomogło, a raczej przeszkadzało. Skra znalazła partnera sama. Powstała koncepcja rewaloryzacji stadionu i jego otoczenia. Miasto natomiast zrobiło wszystko co możliwe by zniszczyć pomysł rewitalizacji stadionu. W szczególności uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Pola Mokotowskiego uniemożliwiający tę rewitalizację, w tym wpisano obiekt do ewidencji zabytków. Wcześniej były spotkania i deklaracje partnerskiej współpracy, ale Miasto się z nich wycofało.

Dlaczego tak się stało jest owiane mgłą tajemnicy i domysłów. Gdzie nie wiadomo o co chodzi to wiadomo o co chodzi. Miasto w Strategii Rozwoju Sportu uznało iż opłaty za użytkowanie wieczyste i podatki od nieruchomości płacone przez kluby są bardzo znaczące – zbyt wysokie i zadeklarowało zwolnienie klubów i organizacji sportowych z tych opłat argumentując, że kluby wykonują zadania Miasta z zakresu sportu (str. 10).

Miasto deklarowało też oddłużanie klubów str. 20. Miasto nie wykonało ani jednego swojego zobowiązania. Zrobiono wręcz odwrotnie.

Podniesiono opłaty za użytkowanie wieczyste przez podniesienie wyceny gruntów oraz przez ponad 3 krotne podniesienie stawek opłat za użytkowanie wieczyste z 0,3% na 1%.

Część klubów zdecydowało się takiej sytuacji na rozwiązanie umów użytkowania wieczystego, a pozostali zrezygnowali z należnego im ubiegania się o prawo użytkowania wieczystego i podpisali albo i nie umowy dzierżawy.

Miasto rozwiązało natomiast umowę użytkowania wieczystego klubowi Skra w sądzie. Tym sposobem Miasto rozwiązało problem „uregulowania” własności gruntów wszystkich klubów sportowych w Warszawie pozbawiając ich tego prawa.

Kolejne kluby padają. Przykładem jest Gwardia, a szczególnie Warszawianka. Miasto natomiast za kilkaset milionów wybudowało stadion na Łazienkowskiej i wydzierżawiło go za kwotę zbliżoną do przysłowiowej złotówki klubowi piłkarskiemu Legia. Ich opłata dzierżawna za obiekt jest kilka razy mniejsza niż opłata za użytkowanie wieczyste gruntu Skry. Kłamstwem Strategii jest informacja zawarta na str. 16, że „realizowany jest program rewitalizacji klubów warszawskich”. Miała być taka uchwała, w tym środki finansowe w budżecie str. 28. Jak jest każdy widzi.

Manipulacją jest też stwierdzenie, że Warszawa była nominowana do nagrody światowej Miasta Sportu. Po prostu zgłosiła się do takiego konkursu. Przyjęto wniosek od strony formalnej, a po jego rozpatrzeniu wyrzucono go do kosza.

Jest poważnym nadużyciem tej Strategii przypisywanie sobie przez Miasto sukcesów takich imprez jak różne mistrzostwa, turnieje, zawody itp. (Maraton Warszawski, Run Warsaw, memoriał Kamili Skolimowskiej, Kusocińskiego, Warsaw Orange, Warsaw Open, Cup WTA, Tour de Pologne i różne mistrzostwa Europy).

Miasto nie miało z tymi imprezami nic albo prawie nic wspólnego. Co najwyżej niektórym dało parę drobniaczków na nagrody i zaszczyciło łaskawie swoją obecnością, choć i to nie zawsze. W treści Strategii Miasto bardzo wiele mówi o działaniach innych podmiotów niż miejskie w zakresie sportu w taki sposób jakby to były działania Miasta lub co najmniej z jego wsparcia lub inspiracji co jest blagą.

Prawdziwą jest natomiast informacja, że wielofunkcyjnych obiektów mamy w Warszawie dwa razy mniej niż standardy europejskie.

To oznacza, że uzyskany w 2008 r. przez Warszawę tytuł Europejskiej Stolicy Sportu był na wyrost lub został nadany na trochę podkoloryzowanych dokumentach.

W tej sytuacji na farsę zakrawa hasło Strategii Rozwoju Sportu w Warszawie „Warszawa sportową stolicą Europy”. Ta historia bulwersuje społeczność sportową miasta i wielu ludzi nie związanych ze sportem. Wielu znanych ludzi postanowiło zwołać konferencję prasową w tej sprawie.

W spotkaniu w mediami wezieli udział m.in. Krzysztof Kaliszewski – prezes RKS Skra Warszawa, Anita Włodarczyk – mistrzyni i rekordzistka świata w rzucie młotem, Teresa Sukniewicz-Kleiber – brązowa medalistka mistrzostw Europy i rekordzistka świata w biegu na dystansie 100 metrów przez płotki, Piotr Szyszko - radny m.st. Warszawy, Grzegorz Wysocki - zastępca burmistrza dzielnicy Ochota, Anna Maria Anders - córka legendarnego generała Władysława Andersa oraz przedstawiciele klubów sportowych stolicy.

- To co się dzieje z warszawskimi klubami naprawdę jest oburzające. W Stanach Zjednoczonych praktycznie w każdym mieście zbudowano by specjalnie dla pani Anity Włodarczyk stadion. W Warszawie okazuje się to niemożliwe. Ba zamiast pomagać to na domiar złego się przeszkadza. Chcę się zająć tą sprawą i innymi klubami w moim mieście – powiedziała Anna Maria Anders.

Podczas konferencji przedstawiono m.in. podsumowanie roku 2015, plany rozwoju sportowego klubu (powołanie nowych sekcji dla osób niepełnosprawnych oraz sportów zimowych), działania prawne klubu dążące do odzyskania użytkowania wieczystego.

Inicjatywę wsparły m.in. mistrzynie Europy w siatkówce - Małgorzata Glinka i Katarzyna Skowrońska-Dolata oraz olimpijczycy – Przemysław Radkiewicz i Piotr Balcerzak.