Szokująca wersja Chyżej - wulgarna, charakterna, w więziennym uniformie. Emilia w serialu SKAZANA

Chyża – 27-letnia drobna, sympatyczna blondynka, której uśmiech nie schodzi z twarzy, czyli Emilia Wiktoria Buczyńska, zaszokowała chyba wszystkich znajomych i rodzinę kiedy zobaczyli ją w zupełnie innej wersji: ubranej w więzienny uniform, wulgarną i charakterną na ekranie telewizora.

Chyża wystąpiła w serialu „Skazana” u boku Agaty Kuleszy i innych gwiazd polskiego kina jako jedna z osadzonych. Pojawiła się w kilku scenach. Jak sama podkreśla, była tylko i aż tłem, bo bez tego „tła”, czyli statystek, które musiały krzyczeć, biegać, odgrywać role odsiadujących wyroki razem z głównymi bohaterkami, serialu by nie było. Bez nich to wszystko by się nie udało.

Emilia Wiktoria Buczyńska CHYŻA opowiedziała nam o swojej przygodzie na planie "Skazanej":

Skąd pomysł na udział w serialu?

Pojawiło się ogłoszenie na grupach dla statystów, epizodystów że szukają do postaci osadzonych. Im groźniejsza aparycja tym lepiej, zależało im na tatuażach, widocznych kolczykach, poprawkach plastycznych. Mam wytatuowane ręce, kolczyki, stwierdziłam że fajnie wpasuję się w klimat więzienia. Po jakimś czasie od wysłania zdjęć dostałam sms z prośbą o nagranie tzw. "selftape" czyli krótkiej scenki, w której chodziło żeby pokazać swoją złość, przekleństwa, krzyki, mocny charakter. Udało się wejść do składu 6 epizodystek, wiadomo, zawsze bliżej aktorów, więcej scen do zagrania no i wyjazd do Zabrza, gdzie kręciliśmy sceny na spacerniaki w zamkniętym zakładzie karnym.

Jak wspominasz pracę z gwiazdami?

Słyszałam, że Agata Kulesza po za tym, że jest świetną aktorką (uważam, że jedną z najlepszych w Polsce), jest też bardzo ciepłą kobietą. Okazało się to prawdą. Jest pozytywną, rozmowną i fajną osobą. Można było z nią porozmawiać o wszystkim. Móc obserwować ją podczas nagrań – niesamowite. Wszystkie aktorki, również Aleksandra Adamska, Monika Dawidziuk, Hanna Klepacka, Marta Malikowska i Maria Kania, każda z nich dawała 100% siebie w scenach, a prywatnie to fajne dziewczyny. Spędziłyśmy razem sporo czasu. Ciężko powiedzieć, która z nich była najfajniejsza. Każda z nich na swój sposób wyjątkowa, z niesamowitym talentem i warsztatem.

Co było najciekawsze?

Na pewno najciekawszym doświadczeniem był czas spędzony za murami autentycznego więzienia. Produkcja postara się o nasz komfort, kwiecień był zimny, dano nam kostiumy i zadbano i ciepłe napoje. Jednak mury spacerniaka były dość wychłodzone, zmarznięta jeszcze po zimie ziemia też nie umilała pracy. Wszyscy pracowaliśmy po 12 h dziennie, my -epizodystki tylko dwa dni, jednak wspomnienia do tej pory są świeże i chętnie do nich wracam. Normalnie nikt się nie pcha do więzienia bez potrzeby, praca na jego terenie była ciekawym doświadczeniem.

Plan to zabawa czy jednak ciężka praca?

Ogólnie zdjęcia do serialu trwały 3 miesiące, czasami w tygodniu spędzałam nawet po 3-4 dni. To były miesiące pracy, mocnych scen, fajnej zabawy, świetnych ludzi. Miałam bardzo fajny kontakt z drugim reżyserem który był z nami na planie, podziwiam go za jego pasję, każda scena byłą idealnie dopasowana. Na pewno lekko nie było. Nagrania wymagały mocnej energii, dawania z siebie 100%, często jedną scenę krzyku, biegania czy inne powtarzaliśmy po 5-6 razy, po całym dniu działania byłam naprawdę zmęczona ale satysfakcja z pracy nad tym projektem rekompensowała wszystko.

Aktorka – marzenie z dzieciństwa?

Czy chciałabym być aktorką? Nie ukrywam że zawsze chciałam tak pracować, lubię pracować przed kamerą i aparatem, kiedyś o tym myślałam, chodząc na kółko teatralne w podstawówce. A teraz? Kto wie, czas pokaże, może jeszcze kiedyś trafi się większa rola, jakiś epizod.

Na razie na co dzień Chyża staje po drugiej stronie aparatu, bo jest fotoreporterką w Luka&Maro. Dołączyła do Stowarzyszenia ponad rok temu, kiedy zobaczyła jak ciekawa jest praca właśnie w odwrotnej roli, jako fotograf. Bardzo szybko stało się to jej pasją i dzisiaj bez aparatu nie wychodzi nawet na chwilę z domu. Jeździ do wypadków, na wydarzenia, imprezy, ale najbardziej kocha zdjęcia związane ze strażą pożarną – to jej największa miłość i kolejna ciekawostka o tej niesamowitej dziewczynie.

Okazuje się bowiem, że kiedy miała 15 lat wstąpiła do OSP w rodzinnej miejscowości w województwie świętokrzyskim, zrobiła wszystkie kursy i jeździła na akcje gaśnicze. Ratowała ludzi i ich dobytek przez kilkanaście lat. Miłość była wielka i niesamowita, a jej owocem tomik wierszy „Strażackie serce”. To właśnie udziału w akcjach gaśniczych Emilii w Warszawie brakuje najbardziej, ale właśnie w stolicy jak podkreśla, znalazła sens swojego życia - przysłowiową drugą połowę jabłka, mężczyznę, który pozwolił jej uwierzyć w ludzi i udowodnił, że trzeba wierzyć w siebie i marzenia. - Był moment, kiedy zwątpiłam. Dzisiaj znowu wiem i chcę to podkreślić kolejny raz: po nocy zawsze wstaje dzień, czasem tylko słońce na chwilę chowa się za chmurami. Moja słoneczna pora w końcu nadeszła! 

  W Ochotniczej Straży Pożarnej jeździła na akcje. Jej miłość do straży zaczęła się, gdy miała 15 lat.