Taca dobra rzecz. Zwłaszcza jak jej nie ma

Juz praktycznie od miesiąca, jako katolicy nie możemy uczestniczyć w niedzielnych mszach świętych. To wielkie utrudnienie zwłaszcza w dniach Wielkiego Postu. Wygląda na to, że święta Triduum Paschalnego i Wielkanocy też spędzimy w domu przed telewizorem. Nie oszukujmy się mimo dyspensy i wielu innych sztuczek, na które ponoć pozwala prawo kanoniczne, niedzielna bez Eucharystii staje się dniem wolnym i niczym więcej.
Ale nie o Sacrum chcę pisać, bo i Profanum coś się należy.  Chodzi mi o coś, bez czego nasz Kościół też nie może istnieć. Można delikatnie mówiąc wspomnieć o datkach a popularnie nazywamy to tacą. Nasz Kościół parafialny musi funkcjonować. Musi opłacić rachunki, księża muszą cos jeść i funkcjonować jak my wszyscy. Utrzymanie tego wszystkiego to nasz obowiązek.
Oczywiście, ktoś powie nie miałem jak przekazać ofiary, bo nie byłem w niedziele na mszy. Oczywiście. Znajdzie się tysiące sposobów, aby zagłuszyć własne sumienie a zwłaszcza, jeśli chodzi o potrzeby Kościoła (w takich sprawach diabeł wręcz nachalnie podpowiada nam powody i rozwiązania). Ale tak naprawdę dobrze wiemy, że trzeba to zrobić.
Oczywiście można się ubrać i pójść do proboszcza i złożyć ofiarę i powiedzieć dobre słowo. To jest dobry pomysł zwłaszcza jak się wybieracie do spowiedzi, która jeszcze nie jest zakazana. Ale lepszy jest taki sposób:
1. Wchodzę na stronę mojej parafii
2. Kopiuję numer konta
3. Przypominam sobie ile zwykle daję na tacę.
4. Mnożę razy cztery
5. Do tej kwoty doliczam jakiś dodatek świąteczny
6. Wchodzę na swoje konto.
7. Przygotowuję przelew
8. Robię adnotacjach dopisek: Taca lub Szczęść Boże. Najlepiej jedno i drugie
9. Robię klik
10. Odmawiam jedną zdrowaśkę za Proboszcza.
Nie wiem, dlaczego, ale wyszło mi dziesięć tyle ile przykazań. To dobry znak.
Życzmy naszym kapłanom wiary i świętości. Zobaczcie jak nam ich brakuje. Czyli dobrze, że są:)

fot. Gość Niedzielny