Reprywatyzacja – jak ją okiełznać

Potrzebne są oczywiście ustawy regulujące możliwości odzyskiwania zawłaszczonych dekretem Bieruta gruntów. Bo tak prowadzona prywatyzacja nie ma nic wspólnego ze społeczną i ekonomiczną sprawiedliwością.

Reprywatyzacja – jak ją okiełznać? Nie ma praktycznie żadnych przepisów dotyczących faktu, że dany teren jest przeznaczony na cele publiczne, których społeczna wartość jest wyższa, niż prywatny interes byłych właścicieli, którzy w tym momencie powinni zadowolić się sensownym odszkodowaniem.

Tymczasem pomija się zupełnie niemal 70 lat – to prawie cały okres życia jednego człowieka – i zwraca się grunty przecież nie byłym właścicielem, lecz czasem tym, którzy ich roszczenia odkupili.

Jedno jest pewne – nie było woli politycznej, by te sprawy uporządkować. I, póki co, nadal jej nie ma.

Tymczasem ok. 30 terenów zieleni  jest poważnie zagrożonych. Roszczenia istnieją w stosunku do takich gruntów, jak m.in.: Park Kępa Potocka na Żoliborzu, Park Świętokrzyski przy Pałacu Kultury i Nauki, park Rydza-Śmigłego, Skwer Wisłockiego przy skrzyżowaniu Al. Jerozolimskich i Nowego Światu, Park Szymańskiego na Woli, Park Porazińskiej przy Al. 3 Maja, Park Olszyna i Park Stawy Kellera na Bielanach, a także otulina Parku Skaryszewskiego na Pradze i skwer Apfelbauma przy ul. Dzielnej. Roszczenia dotyczą się także działek rekreacyjno-sportowych, takich, jak: Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej "Wars, Warszawski Ośrodek Sportu i Rekreacji "Solec" " i Warszawskie Ośrodki Wypoczynku "Wisła".

Jedynym ratunkiem dla tych terenów jest uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które wykluczałyby w tym miejscu zabudowę i ustalałyby kryteria zagospodarowania.

W Warszawie nie dzieje się dobrze.