Z Bergamo. Dziękuję Polskim Braciom

Przekazuję tekst napisany przez mojego przyjaciela Andreę Manetti mieszkającego we Włoszech. Poznaliśmy się kilku lat temu. Mamy z sobą stały kontakt. Andrea często bywa w Polsce lecz w chwili obecnej przebywa w miejscu swojego zamieszkania – Bergamo, mieście najbardziej dotkniętym w chwili obecnej koronawirusem. Mam na dzieję, że po zakończeniu tego dotykającego nas wszystkich kryzysu, ponownie zobaczymy się w Warszawie.

Robert Małłek 

Z Bergamo: Dziękuję Polskim Braciom!

15 polskich lekarzy przybyło kilka dni temu do Włoch, aby pomóc włoskim lekarzom przytłoczonym dramatyczną epidemią. Chciałbym podziękować Polakom za okazanie wsparcia i solidarności. Myślę, że „solidarność” to pierwsze słowo, którego nauczyłem się po polsku, w tym trudnym, ale fascynującym języku. Mam wielu polskich przyjaciół i nauczyłem się już o wiele więcej słów, lecz w niektórych sytuacjach ich nie potrzeba.

Polska i Włochy są odległe geograficznie, lecz łączy nas historia: Bona Sforza, Legiony Polskie pod dowództwem Jana Henryka Dąbrowskiego, żołnierze Garibaldini Bergamaschi pod dowództwem pułkownika Francesco Nul lo ( urodzony w Bergamo, zginął pod Krzykawką podczas Powstania Styczniowego w 1863 roku), Hymn Polski wspominający Włochów i Hymn Włoski wspominający Polaków oraz oczywiście nasz ukochany Papież Jan Paweł II - ojciec wszystkich katolików, zwłaszcza polskich i włoskich. Wiele historycznych dokumentów i wydarzeń świadczy o braterstwie Polaków i Włochów.

Mieszkam w Bergamo, które niestety stało się znane jako centrum epidemii we Włoszech. Myślę o tym, gdy wyglądam przez okno. Widzę Stare Miasto Città Alta - widok prawdopodobnie znany wielu Polakom również dlatego, że wiele lotów łączy codziennie Warszawę, Kraków, Katowice, Gdańsk z lotniskiem Bergamo Orio al Serio. Z mojego okna widzę także jeden z budynków szpitala im. Papieża Jana XXIII, gdzie wielu lekarzy, pielęgniarek oraz ratowników medycznych walczy z zabójczym wrogiem.

Przyroda próbuje odżyć, ale nie ma jeszcze odwagi. Kwiaty chcą zakwitnąć, nie rozumieją, że coś jest nie tak. Ulice są puste, góry otaczające Bergamo, wciąż pokryte śniegiem, spoglądają na miasto szepcząc: „Nie martwcie się, wszystko będzie dobrze, andrà tutto bene!”

Włosi urodzeni po II Wojnie Światowej mieli szczęście żyć spokojnie, zdrowo i wygodnie. Być może sytuacja gospodarcza nie była najlepsza przez ostatnie kilka lat, ale teraz czujemy się jak podczas wojny. Musimy stać w kolejkach do sklepu, rząd rozdaje kupony osobom bez pracy. Nie możemy pójść gdzie chcemy. Odarci z wolności, czujemy się jak pod komunistycznym reżimem!

Ale jesteśmy silni. Zwyciężymy!

Tłumaczenie: Aleksandra Małłek

Angielska wersja: