Ostatnia Prezydentowa II Rzeczypospolitej Polskiej Karolina Kaczorowska dołączyła do zmarłego Małżonka

W dniu 21 sierpnia, roku Pańskiego 2021 w Wielkiej Brytanii, w porze południowej modlitwy Anioł Pański, w dziewięćdziesiątym pierwszym roku życia, we wspomnienie Świętego Piusa X, papieża, odeszła do Domu Ojca Jej Ekscelencja Karolina z Mariampolskich Ryszardowa Kaczorowska herbu Jelita - Małżonka ostatniego Prezydenta II Rzeczypospolitej i Prezes Instytutu Tradycji Rzeczypospolitej i Samorządu Terytorialnego.

Pani Prezydentowa urodziła się w Stanisławowie na obecnej Ukrainie 26 września 1930 roku. Jako dziesięcioletnia dziewczynka wraz z całą rodziną została wywieziona przez Sowietów z rodzinnego majątku w 1940 roku w pierwszej zimowej wywózce na Syberię, gdzie przeżyła gehennę wygnania na Nieludzkiej Ziemi. Związek Sowiecki opuściła wraz z Armią Generała Andersa, której żołnierzami byli Jej ojciec, brat i przyszły mąż Ryszard Kaczorowski.

Do końca lat czterdziestych przebywała wraz z matką w Afryce w Ugandzie w obozie polskich uchodźców w osadzie Koja, utrzymywanym przez Koronę Brytyjską, skąd trafiła do Londynu, gdzie poznała starszego o jedenaście lat Ryszarda Kaczorowskiego, za którego w 1952 wyszła za mąż. Karolina Kaczorowska aktywnie uczestniczyła w życiu emigracji działając w polskim szkolnictwie i harcerstwie oraz prowadziła rozległą działalność charytatywną w ramach Zjednoczenia Polek w Wielkiej Brytanii. Zawodowo pracowała także w szkolnictwie brytyjskim. Była oddaną, kochającą żoną, panią domu i wspaniałą matką dwóch córek Jagody i Alicji. Dochowała się pięciorga wnucząt i gromadki prawnucząt. Wytrwale i niestrudzenie wspierała przez blisko pięćdziesiąt lat Ryszarda Kaczorowskiego w jego pracy i działalności harcerskiej, społecznej i politycznej. W 1989 roku w momencie objęcia urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przez Ryszarda Kaczorowskiego stała się ostatnia\ą Prezydentową II Rzeczypospolitej.

Do Polski wróciła po 50 latach pobytu na emigracji wraz z mężem Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej w pamiętnym dniu 22 grudnia 1990, towarzysząc mężowi prezydentowi Ryszardowi Kaczorowskiemu w przekazaniu insygniów prezydenckich II Rzeczypospolitej na ręce wybranego w pierwszych, od zakończenia II wojny światowej, wolnych wyborach w Polsce i zaprzysiężonego prezydenta RP Lecha Wałęsy. Brała udział na Zamku Królewskim w Warszawie w uroczystym przekazaniu mu insygniów państwowych II Rzeczypospolitej Polskiej. 10 kwietnia 2010 razem z mężem miała wziąć udział w obchodach 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, jednak z powodu choroby zrezygnowała z uczestnictwa w uroczystościach. Jej mąż udał się więc w podróż sam i zginął w katastrofie prezydenckiego samolotu Tupolew Tu-154. W 2012 roku udziałem Pani Prezydentowej stało się niewypowiedziane cierpienie związane z koniecznością ekshumacji męża, jego ponownej identyfikacji i kolejnego pogrzebu prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, gdy na jaw wyszedł fakt zamiany ciał ofiar katastrofy smoleńskiej. Od 2010 roku do śmierci Pani Prezydentowa stała na czele Instytutu Tradycji Rzeczypospolitej i Samorządu Terytorialnego, zajmującego się między innymi pielęgnowaniem pamięci o II Rzeczypospolitej i władzach RP rezydujących poza Polską w latach 1939 – 1990 w okresie reżymu komunistycznego. Przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Była także Honorową Damą Kurkową, odznaczoną Krzyżem Wielkim Rycerskiego Brackiego Orderu św. Jana Kantego.

Pani Prezydentowa była osobą niezwykle ciepłą i serdeczną, pełną humoru i optymizmu mimo ogromu ciężkich doświadczeń życiowych. Cechowała ją ogromna kultura i bogactwo najlepszych staropolskich cech. Choć bardzo skromna i otwarta wobec wszystkich ludzi, była pełna majestatu i godności, ciesząc się ogromnym szacunkiem wszystkich, którzy mieli honor poznać ją osobiście. Była niezwykłym uosobieniem najpiękniejszych polskich tradycji i obyczajów. Ikoną elegancji i kultury, wyrażanej pięknym, dźwięcznym, śpiewnym, kresowym językiem. Do końca życia zachowała pełną jasność umysłu i mimo sędziwego wieku niezwykłą urodę, którą jak podkreślała odziedziczyła po swej ukochanej babce wywodzącej się ze starej ormiańskiej szlachty, od wieków żyjącej w granicach Rzeczypospolitej, której śmierć maleńka Karolina, wtedy jeszcze Mariampolska, przeżyła w trakcie przerażającego, zimowego transportu bydlęcymi wagonami na Syberię.

Pani Prezydentowa spocznie u boku dostojnego Małżonka w Panteonie Narodowym w Świątyni Opatrzności w Warszawie.

Śmierć Pani Prezydentowej Karoliny Kaczorowskiej symbolicznie zamknęła dzieje II Rzeczypospolitej, która tym samym przeszła ostatecznie do tysiącletniej polskiej historii.

Cześć Jej pamięci! Requiescat In Pace!