
Zabytkowy mural z ulicy Ligockiej jest jednym z najstarszych zachowanych murali w Warszawie. Powstał wiosną 1942 roku, czyli w czasie kiedy Warszawa znajdowała się pod okupacją niemiecką. Na terenie miasto prowadzono wtedy akcje tak zwanego wtedy małego sabotażu, których głównym celem było uprzykrzanie się okupantowi niemieckiemu i ciągłe przypominanie, że nie jest u siebie. Powyższe akcje nie miały na celu wyrządzanie fizycznych krzywd a jedynie ich działanie, miało charakter wyłącznie propagandowy. Co prawda oblewano kwasem ubrania i futra pań zadających się z żołnierzami niemieckimi czy gazowano specjalnym gazem kina, gdzie wyświetlano propagandowe kroniki wojenne donoszące o sukcesach armii niemieckiej, jak i ich koalicjantów.
Gaz wywoływał mdłości i torsje a kwas, mógł poparzyć, nie mniej akcje małego sabotażu polegały głównie na rozrzucaniu ulotek, rozklejaniu plakatów, wybijaniu szyb w zakładach fotograficznych gdzie wisiały portrety niemieckich oficerów, zrywaniu niemieckich flag w wieszaniu w ich miejsce polskich oraz malowaniu na murach budynków, trudnozmywalną farbą haseł i napisów. Najpopularniejszym był znak Polski Walczącej, wielka litera „V” oznaczająca zwycięstwo, długi napis „tylko świnie siedzą w kinie” oraz zachowany na ulicy Ligockiej wizerunek swastyki na szubienicy. W akcjach małego sabotażu brali udział głównie harcerze pod czujnym okiem dowódców z Armii Krajowej. Mural z ulicy Ligockiej jest zabezpieczony szkłem, aby nie został zniszczony jednak znajdująca się obok niego szklana tablica, jest prawie nieczytelna. Warto by o nią zadbać i nieco poprawić litery, aby były bardziej czytelne.
Zdzisław Skisły fotograf znad Wisły poleca:
Zobacz także:
Zobacz także:
Zobacz także:
Zobacz także:
Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś koniecznie zainstaluj naszą aplikację, która dostępna jest na telefony z systemem Android i iOS.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie