Chmielna: Wizytówka stolicy czy żywy trup?

Niegdyś jej fragment był ul. Henryka Rutkowskiego, teraz to ul. Chmielna w całej okazałości. Rzadko zdarza się, że jest pusta.

Pamiętacie, gdy ulicę Chmielną nazywało się jeszcze wizytówką Warszawy? Przemykało się pomiędzy budynkami z rozmysłem idąc powoli, aby zobaczyć jak najwięcej. Było czysto, schludnie, elegancko. Zarówno mieszkańcy, jak i turyści spacerowali po Śródmieściu godzinami, nierzadko zatrzymując się w jednym z lokali mieszczących się właśnie przy Chmielnej. Te dzielnicowe uliczki miały swój urok; sprawiały, że wszystkim serca biły mocniej - z ekscytacji. Czy to się zmieniło? Czy Chmielna faktycznie aż tak podupadła (przynajmniej estetycznie), że teraz rzadko kto się tam wybiera bez konkretnego powodu? Wcale, że nie. 

Pomimo gęsto i często występujących malunków (wątpliwej jakości) wandali-graficiarzy, co chwilami może przeszkadzać, nadal jest tam niezwykle przyjemnie. Mijając opuszczone lokale, kamienice od dawna czekające na remont, można odkryć miejsce, w którym śniadanie będzie smakowało bardziej, niż gdziekolwiek indziej. Odległość od samochodów jeżdżących po stricte centrum miasta, przy Dworcu Centralnym, również jest na plus. Nie ma aż takiego hałasu, nie ma charakterystycznej woni spalin - przynajmniej zazwyczaj. Popołudniowe przechadzki w słońcu, pomiędzy budynkami chroniącymi przed wiatrem, to autentyczna okazja do głębszego poznania serca Warszawy. 

Wzdłuż ul. Chmielnej są między innymi takie obiekty jak: Kamienica Pod Biustonoszami (tymczasowo zamknięta, jak wskazuje "wujek Google"), Kamienica Salomona Lewenthala (również zamknięta), Biurowiec Diana lub Biurowiec "Chmielna 25". 

Ponadto na zabudowaniach albo w ich pobliżu mieszczą się tablice pamiątkowe. Mowa np. o tablicy upamiętniającej Jana Wyżykowskiego bądź kamieniu upamiętniającym miejsce, w którym stał gmach Szkoły Technicznej Kolejowej Drogi Warszawsko-Wiedeńskiej nr 88. 

CZYTAJ RÓWNIEŻ: