Gowin, milczenie Sfinksa

Jarosław Gowin napisał list do swoich podwładnych, wskazujący że tworzone wspólnie z nimi Porozumienie jest wartością, zaś impuls mu zagrażający pochodzi z zewnątrz.

To nie zwyczajna mowa-trwa, w jakiej lubują się politycy z obecnej formacji rządzącej, ale świadoma taktyka. Odkąd w piątek Adam Bielan zakwestionował przywództwo Gowina w Porozumieniu, jego prezes a zarazem urzędujący wicepremier oraz minister rozwoju i pracy w pisowskim rządzie Mateusza Morawieckiego nie zwoływał żadnych konferencji prasowych ani nie przyjeżdżał do Sejmu żeby przed kamerą dać się zatrzymać dziennikarzom. Jarosław Gowin pozostaje przecież, co w PiS nieczęste, człowiekiem niepotykanie uprzejmym i kulturalnym, zwykł też odpowiadać na pytania: zaś te, które mogłyby zostać mu zadane, sprowokować mogłyby formuły już nie dające się cofnąć. Dlatego w imieniu pozostałej przy Gowinie większości (liczy się ją na 12 posłów i 2 senatorów z grona ok dwudziestu parlamentarzystów Porozumienia) wypowiada się zastępca rzecznika i urzędnik z gowinowego ministerstwa Jan Strzeżek, radny z Bielan (wykorzystał sam tę grę słów, bo aż się o to prosiła) tłumaczący pryncypała lepiej niż... on sam byłby to w stanie uczynić.

Kto zdradził... Jarosławów dwóch

Żartował z oponentów, że nie angażowali się w życie partii, wytknął Bielanowi, że ten raz już doprowadził do klęski PiS, suflując prezesowi Jarosławowi Kaczyńskiemu wybory przed terminem w połowie kadencji 2005-2009, co doprowadziło do objęcia władzy przez Platformę Obywatelską w 2007 r. na całe osiem lat: dla PiS to czas wielkiej smuty.

- Gdzie jest Adam Bielan? - chcą wiedzieć sejmowi żurnaliści.

- Być może szuka trzeciego Jarosława, którego mógłby zdradzić - replikuje przytomnie Strzeżek.

Ten ostatni na narastającym od tygodnia kryzysie skorzysta, zaś jego szef powinien na nim... przynajmniej nie stracić.

Dwie drogi: dalej wicepremier albo szef koła poselskiego...

O polityku często mawia się, że gra o wszystko, ale jeśli tym razem Gowin przelicytuje zostanie bez funkcji wicepremiera i jednego z ważniejszych ministerstw, za to z liczącym niewiele ponad 10 posłów a może jeszcze mniej kołem parlamentarnym. Zapewne mu się to nie uśmiecha.

W rozmowie z Jarosławem Kaczyńskim Gowin postawił sprawę jasno: jeśli Bielan zostanie uznany za szefa Porozumienia przez większościowych partnerów PiS oznacza to koniec Zjednoczonej Prawicy i tym samym pisowskiej większości w Sejmie.

...ale szef rządu już nie, bo czas minął

Gowin musi jednak pamiętać, że z chwilą gdy jego Porozumienie się podzieliło - przestała Kaczyńskiemu zagrażać nawet arytmetyczna możliwość stworzenia w tym Sejmie większości bez PiS, zdolnej wyłonić nowy rząd oraz powołać własnego marszałka w miejsce Elżbiety Witek. Nie była to groźba zbyt realna, bo powołanie antypisowskiej koalicji wymagałoby dogadania się nie tylko PO i PSL, czyli dawnych koalicjantów, ale także Lewicy i Konfederacji oraz nikłych załóg ludzi Pawła Kukiza i Szymona Hołowni, którzy w dodatku wszyscy musieliby uznać kandydaturę Gowina na technicznego premiera za własną. Wiele warunków musiałoby zostać spełnionych rownocześnie, o co w realnej polityce zwykle trudno, ale rozpad Porozumienia nawet taką możliwość blokuje. I być może Kaczyńskiemu, który Bielana inspiruje, o to chodziło. Bez większości PiS sobie poradzi, co chciał uchwalić, to już ma. Rządzi przecież od 5 lat.

Gowin pisze do swoich list zamiast mówić do kamer, bo też pozostaje człowiekiem księgi. Kiedyś był redaktorem naczelnym krakowskiego Znaku. Dla katolickiego publicysty to rola podobnie prestiżowa jak dla piłkarza funkcja kapitana Bayernu Monachium.

Kiedyś Gowin rzucał w Platformie Obywatelskiej wyzwanie samemu Donaldowi Tuskowi, jako jego kontrkandydat na stanowisko szefa partii uzyskał ponad 20 proc głosów. Potem przystał do PiS, gdy wspierał politykę tej partii wobec wymiaru sprawiedliwości, wyklęło go jego dawne środowisko; ludzie "Znaku" nie chcieli mieć z nim nic wspólnego, chociaż dystansował się od triumfalizmu mniej wysublimowanych kolegów (słynne już: głosował za ale się nie cieszył ani nie klaskał). 

Jednak to Jarosław Gowin uratował Polskę przed osławionymi wyborami kopertowymi Jacka Sasina, ogłaszając, że ani on ani zwolennicy nie zagłosują za terminem majowym. Kaczyński musiał więc z budzącego obawy opozycji o fałszerstwa wariantu zrezygnować, wybory odbyły się w cywilizowanej formie (głosowanie do wyboru w komisji lub korespondencyjnie) latem ub. r. wygrał je i tak kandydat PiS  Andrzej Duda. Ale wbrew wcześniejszej histerii dawnych kolegów ze "Znaku" - można powiedzieć, że polska demokracja zaciągnęła wówczas wobec Jarosława Gowina dług wdzięczności. Zobaczymy, czy mu go spłaci teraz...

Fot: FB Jarosław Gowin

CZYTAJ RÓWNIEŻ: