Dlaczego TVP jeszcze się przyda Polakom

Opcja zerowa czy TVN-owa czyli niepewna przyszłość telewizji w Polsce

Zapowiadana przez obecną opozycję likwidacja części TVP (przynajmniej kanału Info i dzienników) wobec wątłych perspektyw przyszłości stacji prywatnych - bo TVN zmienia właściciela z Discovery na zamierzającego zaoszczędzić na niej Disneya a stan Polsatu zależy od całości interesów Zygmunta Solorza, które w dobie pandemii raczej nie rozkwitną - oznaczać może opcję zerową ale w sensie dosłownym, a nie takim, w jakim mówią o niej demokratyczni politycy.

Ekstraklasa piłkarska popsuła swego czasu swój wizerunek za sprawą rozpowszechnionej praktyki kupowania meczów, ale nikt nie próbował jej z tego powodu rozwiązywać. Wystarczyła degradacja kilku klubów za korupcję i dyskwalifikacja winnych. Tymczasem TVP nie dość, że już zapłaciła wysoką cenę za żądzę władzy PiS, stając się niczym w stanie wojennym bezkrytyczną tubą rządzących - to jeszcze grozi jej rozwiązanie po kawałku lub jednym ruchem w wypadku przejęcia steru w kraju przez opozycyjną teraz Koalicję Obywatelską. Za błędy i nieprawości nielicznych propagandystów zapłacić ma liczny zespół fachowców cenionych również poza granicami Polski: operatorów obrazu i dźwięku, realizatorów, kierowników produkcji. Reguła, że zagraniczny dziennikarz przyjeżdżając "na materiał" do Polski wynajmuje ekipę zdjęciową na miejscu nie wzięła się z przypadku ani groszowych oszczędności, lecz renomy, jaką cieszą się nasi twórcy. Wychowała ich TVP, nie stacje prywatne, które fachowe kadry podkupowały zwykle "z placu" albo "z Woro", obu siedzib najstarszej telewizji w Polsce. 

Paradoksalnie telewizji publicznej nie chcą dziś ani PiS ani PO-KO. Władza - bo już ją zamieniła w stację partyjno-rządową, obsadzoną przez karierowiczów nierzadko równie nadgorliwie wysługujących się poprzednim ekipom. Opozycja zaś - bo stawia na stacje prywatne, wobec których zamierza spłacać polityczne długi. 

Lepiej, żeby politycy opozycyjni ogłosili, trawestując słynne słowa Jerzego Buzka sprzed reformy samorządowej, jedynej która się Polakom do końca udała i zaprocentowała bezprzykładnym od dziesięcioleci rozwojem kraju i rozkwitem setek Małych Ojczyzn - że idą po telewizję po to, żeby ją oddać ludziom. Popularność i dobra marka wszystkich przedsięwzięć dobroczynnych od Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy (koncertującej z sukcesem nawet w pandemii) po Caritas wskazuje, że Polacy potrafią docenić bezinteresowność. Dla polityków to wskazówka, że na kolejnym eksperymencie z odnowieniem telewizji publicznej nie stracą. Na jej czele mogłyby stanąć wielkie postaci ze świata kultury, przy czym różnorodność ich poglądów stanowi gwarancję, że odrodzona TVP byłaby jak społeczeństwo wielobarwna, bo przecież Krzysztof Zanussi różni się przekonaniami od Agnieszki Holland, Paweł Pawlikowski od Krzysztofa Piesiewicza a Janusz Kijowski od Tomasza Bagińskiego. Aktywny udział w odnowie TVP wziąć mogliby rektorzy szkół wyższych (chociaż oczywiście nie tych, gdzie za wiedzą magnificencji poza kolejnością szczepili się na COVID celebryci) oraz postaci znane i lubiane przez widzów, ale warunkiem powodzenia przedsięwzięcia pozostaje też udział obecnych pracowników: artystów sztuki telewizyjnej, specyfikę tej jednej z największych w kraju firm znających od wewnątrz. Godny naśladowania przykład sukcesu polskiej samorządności pokazuje, że można i warto cofnąć się o krok żeby w dialogu a nie na polu walki osiągnąć zamierzony, społecznie istotny cel. 

A telewizja pozostaje dobrem ogólnospołecznym, godnym wspierania niezależnie od tego, kto rządzi, bo jej stan wpływa na jakość życia Polaków w stopniu nieporównanie większym niż kondycja wspomnianej już tu ekstraklasy piłkarskiej. Kibicami są niektórzy z nas, telewidzami wszyscy, również jeśli przekazy śledzimy za pośrednictwem komputera albo monitora w miejscu pracy.

Telewizji publicznej nie zastąpią media prywatne, nękane dziś zapowiedziami 10-procentowego podatku od reklam, niestabilne wobec zmian właścicielskich, oznaczających oszczędności i masowe zwolnienia (TVN) lub zależnych od całości interesów właściciela, wystawionych na szwank w pandemii (Polsat). Sztuczne wspieranie w przyszłości przez polityków dla odmiany stacji prywatnych kosztem kanałów TVP jako lustrzane odbicie obecnej patologii grozi więc sytuacją, że wkrótce... nie będziemy mieli jednych ani drugich. Zarzuty formułowane wobec liderów opozycji, że zamierzają odwdzięczać się za czas antenowy nadawcom prywatnym powinny zdopingować ich do rychłego potwierdzenia, że tak nie jest.

Nie tylko media elektroniczne - zarówno zawłaszczona przez pisowskich komisarzy TVP jak trapione niegodnościami gospodarczych następstw pandemii stacje prywatne - przeżywają dziś trudny czas. Ich problemy stanowią część doświadczenia całego społeczeństwa, codziennej troski o zdrowie dzisiaj i utrzymanie na jutro. Potrzeba wizji i woli, żeby to przełamać. Naprawę Polski można od telewizji zacząć, zamiast pochopnie uznawać, że zgruzowanie tej ostatniej stanowić ma cenę za osiągnięcie tego pierwszego celu.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: