Gdy drzewo padnie, to się je usunie

Wielu jest oburzonych, że po zmianie ustawy o ochronie przyrody ktoś usuwa drzewa ze swojej własności, a szczególnie z terenów zieleni zwróconych byłym właścicielom. Chcą im tego zakazać bądź karać.

Przykładem jest słynna nieruchomość pana Kosa w parku Świętokrzyskim przy Pałacu Kultury u zbiegu ulic Marszałkowskiej i Świętokrzyskiej. Takich nieruchomości jest więcej, w tym w parku i w innych miejscach określonych w planach miejscowych jako zieleń.

Jestem oburzony, że Miasto nie wykupiło tych nieruchomości od ich właścicieli, by zadbać o zieleń miejską. Dlaczego właściciele prywatni mają utrzymywać park? W zapisach miejscowych planów są to tereny ogólnodostępne z zakazem grodzenia. Właściciele zatem odpowiadają cywilnie za wszystko, co się tam stanie spacerowiczom. Muszą więc dbać o drzewa, by nikomu nie spadła gałąź na głowę. Muszą odśnieżać chodniki i usuwać lód, by nikt się nie poślizgnął i nie złamał nogi.

Broniłem i bronię istoty własności. Niby dlaczego nie dopuszczać usuwania drzew na terenach prywatnych? Nie oznacza to, że ustawa jest pozbawiona błędów. Brakuje w niej zapisów, że nie nalicza się opłat za usuwanie drzew zagrażających bezpieczeństwu na terenach, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza. Gra się bezpieczeństwem ludzi, bo nikt nie będzie chciał płacić za usuwanie takich drzew dużych kwot sięgających kilkudziesięciu tysięcy złotych lub więcej. Zatem najpierw drzewo musi paść, a potem można je usunąć. Ale nie jest jasne, czy za opłatą, czy bez. Na pewno w ustawie nie ma kary jedynie za usunięcie bez zgody urzędu drzewa po wyłamaniu lub upadku. Kiedyś była, i to był absurd, który zlikwidowano. Absurdem jest też wprowadzanie opłat za usuwanie z gruntu drzew z plantacji roślin ozdobnych, np. celem sprzedaży, przez zakwalifikowanie takich rolników do prowadzących działalność gospodarczą.

Bogdan Żmijewski