To wcale nie jest cukierkowa rzeczywistość.

Czasy się zmieniają, ludzie się zmieniają. Nie ma ani jednej rzeczy na świecie, która choćby w minimalny sposób się nie przekształcała.

Z drugiej strony zaobserwować można uwielbienie do tradycji, do tego, co było kiedyś. To absolutnie nie jest nic złego, chyba, że w swojej skrajności niszczy zmiany; zmiany, same w sobie nikogo nie krzywdzące. Czasem warto przyjmować je z otwartymi ramionami, nawet nie mając świadomości, co dokładnie przyniosą. Nie chodzi o bezmyślność i pochopność, raczej o zgodę i akceptację. Warto to w sobie pielęgnować; to czyni zdrowszym, przyjaznym oraz poszerza horyzonty. Teraz, obserwując stolicę i jej mieszkańców, można dostrzec różnorodne postawy, poglądy i pragnienia. To jest naturalne. Tak, jak naturalne jest to, że czas mija, a tożsamości dojrzewają. Rzeczywistość wygląda odmiennie, zależnie od tzw. punktu siedzenia, idąc za znanym powiedzeniem. 

Dziwnie prawdziwe 

Przestaliśmy być młodymi idealistami ze smykałką do rewolucji, 

Jesteśmy podstarzałymi nędzarzami, co dali się zinstytucjonalizować. 

Nadal ludzie z krwi i kości, jakieś zamierzchły zbiór zamierzchłych kiedyś; 

My z kamienia łupanego, my powstali z prochu w ciało, 

I z materii ciemnej wzięci, którym życie już zbyt mało...

My zrodzeni z krwi bogowej, 

W ogniu ostrym też wykłuci, 

Czy piorunem na tej ziemii, 

Życie tylko duszę smuci? 

Nie walczymy z epoką ludożerców, nosimy po nich imiona, 

Nasze kroki ułożone są według grafiku, 

Bez zmian, bez zmian, dziwna ciągłość. 

XXI wiek to wiek różnic 

Różnice są wszędzie, tak jak i zmiany. Ludzie są starzy, młodziutcy, w średnim wieku; dziecinni, dorośli, doświadczeni. Myślę, że o ile marzenie o utopii to jedna sprawa, drugą i zupełnie do zrealizowania jest traktowanie się z szacunkiem. Bez względu na rasę, wyznanie, pochodzenie, orientację. Bez względu na te rzeczy, które w ogólnym spojrzeniu - nie mają większego znaczenia. Wygranie bitwy o to, żeby w końcu oderwać się od usilnego pośpiechu, kajdanów uzależnień od tych, którzy nie traktują nas dobrze - jest możliwe, jak najbardziej. Ale zmiany nie zawsze same nadejdą, zmianom czasem trzeba pomóc. My możemy być zmianą. Znowu młodymi (i starszymi!) idealistami, którzy nie charakteryzują się byciem głową w chmurach, ale buntem duszy, myśli i jestestwa. 

Agata Rogozińska